கவிதை: வரமொன்று கேட்டாள்!
Image source: The Hindu
அப்பாவிடம் சொல்லாதே நீ யாரென்று
அத்தையிடம் சொல்லாதே உன் விருப்பம் ‘அது’வென்று
மாமாவிடம் சொல்லாதே உனக்கு மணாளன் உண்டென்று
மாப்பிளையிடம் சொல்லாதே நீ மறுவீடு கண்டாய் என்று
ஊருக்குத் தெரிய வேண்டாம் உனக்கும் குடும்பம் இருக்கிறதென்று
உலகுக்குப் புரிய வேண்டாம் நீ ஒருபாலீர்ப்பாளன் என்று.
மாதங்கள் பத்து உன்னை சுமந்தவள் கேட்கிறேன் வரம்
மாட்டேன் என்று சொல்லாமல் தருவதே நல்ல மைந்தன் ரகம்.
—
கைகேயியின் வரமாவது பதினான்கு ஆண்டுகள் வனவாசத்தோடு முடிந்தது – இப்படிக்
காலமெல்லாம் என்னை சிறைவாசம் செய்யச் சொல்கிறாயே அம்மா!
Shri excellent. Your people motivated me to re start my verse writing. Thanks to Orinam for giving such platforms.
In a single minute that I took to read your lines, a range of emotions churned my brains out – starting from the tumultuous attack of a mother’s anguish to a searing realization of the consequence of acceding to her request… I am totally depressed now and you are to blame, Shri… Or should I blame the society which creates such situations..
Awesome…